NJË PORTRET I MENDIMEVE DHE
EMOCIONEVE
I-Tregimi
"Një Shën Valentin i ëmbël për Kolonelin" nga Fatmir Terziu është një
portret i mendimeve dhe emocioneve të një koloneli të moshuar, i cili po përballet
me sfidat e jetës, përfshirë këtu kujdesin e shëndetit të tij dhe marrëdhënien
me infermieren në spital. Në nisje, koloneli paraqitet si një person i përpiktë
e korekt, që e ka mbajtur disiplinën dhe uniformën e tij ushtarake me krenari
dhe angazhim të lartë, mirëpo në moshën e tretë ai është i detyruar të
përballet me kujdesin e shëndetit të tij dhe me sëmundjen e sheqerit, duke ju
nënshtruar rutinave të trajtimit dhe këshillave mjekësore.
Në
spital ai nis dialogimin me një infermjere e cila kujdesej për atë dhe këtu,
shfaqet një kontrast midis disiplinës ushtarake të kolonelit dhe lirive njerëzore
të tilla si dashuria dhe emocionet. Infermierja, jo vetëm në kuadrin e
profesionit dhe detyrës së saj përpiqet të sjellë një frymë tjetër në jetën e
kolonelit, duke e trajtuar me dashuri e kujdes, duke e bërë të ndjehet si një
njeri, jo vetëm si një pacient.
Tregimi
jep një perspektivë mbi jetën dhe vdekjen, duke shpalosur sinqeritetin dhe
humanitetin në një kontekst ku tundohen disiplinat e jetës ushtarake dhe sfidat shëndetësore,
duke nxjerrë në pah vlerën e dashurisë. Përmes personazheve të tregimit,
lexuesi reflekton mbi rëndësinë e dashurisë, kujdesit të njerëzve për
njëri-tjetrin, dhe pranimin e vdekjes si një pjesë e natyrshme të jetës.
Tregimi
shfaq transformimin gradual në mendimet dhe emocionet e kolonelit. Nqse në fillim ai paraqitet si një ushtarakt i rreptë
dhe i ngurtë , që ecën vetëm në
trotuarin që lejojnë ligjet dhe rregulloret, pse ka jetuar për uniformën
dhe për rrjedhën e strukturuar të jetës së tij ushtarake, por në kontaktin me
infermi eren dhe në përballje me sëmundjen, ai fillon të shfaqë shenja të
dobësisë e ndjenja të zbutjes së kontrollit mbi situatën.
Në
momentin kur ai pranon të hajë një ëmbëlsi në formë zemre për të festuar Shën
Valentinit, shfaq një ndryshim në perspektivën e tij, pse ky veprim tregon një
hap drejt pranimit të dashurisë dhe të kujdesit, duke e portretizuar atë si një
person që ka nevojë për emocionet dhe lidhjet njerëzore. Edhe pse ai mund të
jetë në prag të vdekjes, ai gjen një moment të bukur për të shprehur dashurinë
dhe respektin ndaj infermieres.
Përpos
kësaj, tregimi reflekton mbi temat e humbjes që ai (Koloneli) ka përjetuar në
jetën e tij, duke filluar nga arrestimi i të atit, që i ka ndikuar jetën e tij
deri në përfundim. Në këto momente ai nis e përjeton një lloj arratisjeje nga
realiteti i tij aktual përmes ëndrrave dhe kujtimeve, duke e mbajtur atë të
lidhur me kujtimet e hershme dhe me një ideali të humbur të të kaluarës së tij.
II-Në
vazhdim të tregimit, koloneli përjeton një përplasje mes disiplinës dhe lirive
të tij personale, veçanërisht pasi takon infermieren në spital e cila
përfaqëson lirinë, dashurinë dhe kujdesin, gjë që kontraston me strukturën e
rreptë ushtarake të jetës së kolonelit.
Në
këtë moment, koloneli reflekton mbi njërin nga momentet më të rëndësishme të
jetës së tij, ditën e Shën Valentinit. Në një atmosferë të ngrohtë dhe plot
dashuri, ai bën një akt të vogël, por të ndjeshëm, duke dhuruar një kuti
çokollate infermieres. Është ky veprimi që tregon një ndryshim në perceptimin
dhe sjelljen e tij, duke i dhënë hapësirë ndjenjave dhe emocioneve që më parë
ishin të fshehura pas maskës së disiplinës ushtarake. Ky moment është një lloj
çlirimi dhe një mundësi për të shprehur gjithçka që ka mbajtur brenda për një
kohë të gjatë, është një rikthim në një botë më të humanizuar dhe të përmbushur
me kuptim, larg prej strukturës së ashpër ushtarake.
Gjatë
kësaj përvoje, koloneli përballon dilemën e zgjedhjes mes detyrës dhe lirisë
individuale. Ai ndjen tensionin midis disiplinës së tij të detyrueshme
ushtarake dhe nevojës për të shprehur emocione e ndjenja të mëdha njerëzore, që
tregojnë një konflikt të brendshëm, ndërsa koloneli përpiqet të gjejë ekuilibrin
midis dy botëve të ndryshme që ai përfaqëson.
III-Për
kolonelin, dita e Shën Valentinit dhe akti i dhurimit të një kutie me çoko-llata
simbolizon një moment të ndryshimit dhe të reflektimit në jetën e tij. Kjo ditë
përmban disa simbole të rëndësishme për të:
Akti
i dhënies së një dhurate në ditën e Shën Valentinit është një shprehje e
dashurisë dhe kujdesit për të tjerët. Koloneli, pavarësisht prej sëmundjes dhe
sfidave që përjeton, gjen një moment për të shprehur respektin dhe dashurinë
për infermieren, duke e bërë atë të ndjehet të vlerësuar dhe të kujdesur.
Dita
e Shën Valentinit përfaqëson një rast për të shprehur emocionet e ndjenjat, një
gjë që mund të jetë e rrallë në një kontekst të strukturuar si ai ushtarak në
të cilin ka jetuar koloneli. Kjo ditë simbolizon lirinë nga strukturat e rrepta
dhe mundësinë për të shprehur veten në një mënyrë më humane dhe të çlirët.
Akti
i dhurimit të një dhurate në ditën e Shën Valentinit gjithashtu simbolizon një
formë rinovimi dhe transformimi për kolonelin. Ai përballet me një moment të
rëndësishëm të reflektimit mbi jetën dhe vlerat e tij, duke i dhënë një peshë
të re përparimit të tij personal dhe përjetimit të jetës.
IV-Dhurata
që koloneli i jep infermieres në ditën e Shën Valentinit është një shprehje e
simpatisë dhe dashurisë në kontekstin e tregimit. Edhe pse mund të jetë një
veprim i vogël në dukje, ajo ka një ndikim të thellë në marrëdhënien midis
tyre.
Për
kolonelin, akti i dhurimit të një kutie me çokollata është një mënyrë për të shprehur
respektin dhe vëmëndjen e tij për
infermieren. Në një kohë kur ai është i sëmurë dhe nën trajtim, ky akt tregon
se ai e vlerëson përkujdesjen dhe dashurinë që infermierja i ofron.
Nga
ana tjetër, për infermieren, kjo dhuratë mund të paraqesë një shenjë të
kujdesit e vlerësimit nga ana e kolonelit ndaj personit të saj dhe në këto
kushte ajo mund të ndiejë emocion e ndjenjë të vlerësimit për punën dhe përkushtimin
e saj ndaj pacientëve.
Pra,
në këtë kontekst, dhurata për Shën Valentinit përfaqëson një shprehje të thellë
të simpatisë, vlerësimit e dashurisë midis dy personazheve, duke treguar për
një lidhje të ndërsjelltë dhe të ndjeshme që formohet në kushtet e një spitali.
V-Mbyllja
e tregimit "Një Shën Valentin i ëmbël për Kolonelin" është e ngarkuar
me emocion dhe ndjenja, duke lënë lexuesin të reflektojë mbi jetën, dashurinë
dhe kuptimin e pranisë njerëzore në momentet e fundit të jetës.
Në
mbyllje, koloneli tregon një lloj qetësie dhe pranimi të vdekjes si një pjesë e
natyrshme të jetës. Edhe pse ai përjeton tërheqje fizike dhe emocionale, ai nuk
ka frikë prej vdekjes, akt ky që tregon një lloj maturie dhe përshtatjeje ndaj
fatit të pashmangshëm, duke shfaqur një lloj harmonie me të kaluarën dhe të
ardhmen e tij.
Përpos
kësaj, mbyllja reflekton edhe mbi transformimin personal të kolonelit gjatë
tregimit. Ai ka përjetuar një udhëkryq midis detyrës dhe lirisë individuale,
duke përballur sfidat e sëmundjes dhe ndjenjave të fshehura. Me të kaluarën e
tij të vështirë dhe refleksionin mbi jetën, ai arrin në një fazë ku ka pranuar
fatin e tij me një lloj qetësie dhe harmonie.
Më
tej, mbyllja e tregimit shfaq një moment të bukur të ndërlidhjes mes kolonelit
dhe infermieres. Përkundër dallimeve të tyre në profesion, status dhe përvojë
jetësore, ata gjejnë një lloj lidhjeje dhe kuptimi në një moment të çastit, ku
dhurimi i një ëmbëlsire për ditën e Shën Valentinit tregon një ndjenjë të
thellë për njëri-tjetrin. Mbyllja e
tregimit "Një Shën Valentin i ëmbël për Kolonelin" është një moment i
maturisë, pranimit dhe dashurisë, duke treguar për fuqinë e lidhjes njerëzore
në mes të sfidave të jetës dhe përgjigjeve të ndryshme që ajo sjell, duke na bërë
dhe ne që ta rilexojmë për ta përjetuar më të plotë këtë tregim.
Sarandë, më shkurt
2024
No comments:
Post a Comment