Ymer Nurka i ngre bejte Timo Merrkurit

                             MIQËSORE

                        Timo Merkurit

Nga Ymer Nurka

Ishte ditë e Perëndisë, si gjithë ditët, jetë e mot,
Kur ti erdhe me të qara, domosdo s’i kujton dot,
Kur të mori nëna jote, dhe të mblodhi me pelena,
Këndoi këngë pilurjote, me ushtarë e me bedena.

Shkuan orë e shkuan ditë, e pastaj si hape sytë,
I uritur pije dritë, pive qiellin me gjithë yjtë,
Pa kur pe rrezet e Hënës, i mahnitur si në këngë,
Zbrite që nga krah’ i nënës dhe kërthinj ece më këmbë.

Dhe vrapove nëpër ara, nëpër gjerdhe, nëpër ngastra,
Mësove fjalët e para, këndove këngët e pastra,
Luajte me topa bore dhe rrëshqite nëpër akull,
U dogje zhegjesh verore, e pive dhallin me shakull.

Nëpër malet asaj ane, praruar nga drit’ e Diellit,
S’të dehu raki e manit, s’të ngopi, as mish’ i hellit,
Ja ky është Timo Merkuri, dashnori këngës, së Bregut,
Që në çast, sapo e zuri, i vuri frerë shelegut !