Gjeli i komshiut

Rruga e lagjes sime

Sa e bukur është rruga e lagjes sime,

sa e bukur.Vetem

 të rinjtë i mungojnë. Djemtë që kanë mërguar.

Ndaj më ngjan si një det pa brigje,

ndaj më ngjan si një vajzë pa fat.

Si vajzat e vendlindjes sime  që mbeten pa martuar.

Vjeshtë e përdhunuar

S’e kuptuam kur erdhi vjeshta.Veç kur pamë

gjethet e rëna, si copëra fustani grisur me dhunë

dhe bajamen e vogël, që dridhej në erë

si një vajzë e përdhunuar.

Atëherë vumë re

se gjimnazistet  shkonin rrugës të menduara.

Një vajzë  po hipën në target

Vajzë e bukur, që si pulëbardhë a si ëndër Afërdite

Dole apo do zhytesh në thellësitë e detit ?

Kam ndrojtje të të afrohem.Lumturohem duke të parë.

Por kur shoh për ku je nisur, më vjen të ulërij.

Sofra  e shtëpive tona.

E varfër sofra jonë, një fetë bukë

lyer me dritë hëne

                              dhe rreth saj

një trumbë fëmijësh që çukisin përralla.

Shkojnë shpejt të flenë

                              të përqafojnë babanë emigrant

duke shaluar ëndrat, si një kal me flatra.

Eh, Shqipëria ime, Atdheu i refugjatëve.

Rikryqëzim.

Kryqin e Golgotës

                        kaq shumë e mbajta në shpinë

sa dhe vetë u shndrova në një kryq.

Eh, moj Shqipëri e kryqëzuar tek unë

Dhe unë mbeta i kryqëzuar te ty.

Po kush do na e ndezë qiririn vallë?

Apo do ringjallemi përsëri?

Në Krujë

Te kjo kala e lashtë, emra kapedanësh

                 derdhur në bronx a gdhendur në mermer

si trarë ku mbahet historia.

Shkruaj dhe unë emrin tim, në një gur bedene

të vogël, si fletë thirrje ushtrie.

Deti i hidhëruar

Qyteti i trishtuar, ulur në prag të shtëpive

dhe një hënë e dëshpëruar, që tenton të vetmbytet.

As sot s’erdhën djemtë nga kurbeti. As nesër s’vijnë.

Nga lotët e derdhur është hidhëruar deti.

Pothuaj e zakonëshme.

E sollën në arkivol nga kurbeti. Dhe kuja

si një thikë na godet në gjoks papushim.

Gjashtë jetimë. Dhe një vejushë. Dhe dy pleq.

Dhe heshtja jonë që pi duhan në dhomën e pritjes.

Edhe këtë vjeshtë….

…fushave të Vurgut,  plugu s’ra.

Heshtja leson dhimbjen.Dhe në muzg

Ferrat nxijnë mbi të si dregëza mbi plagë.

Ëndra që pashë mbrëmë

Mbrëmë pashë një ëndër të bukur shumë

Vetë Zotin pashë që foli shqip

-Të bëhet dritë- tha hijerëndë

E dorën zgjati mbi vendin tim.

Dhe u bë dritë…

Shteruan burimet e lotëve, e gëzimi

Si shatërvan shpërtheu në çdo zemër….

…..Mbrëmë

                    pashë një ëndër që më lumturoi të tërin

…Sa keq që ishte ëndër.

Gjeli i komshiut

Do ta vras gjelin e komshiut

                                              se më zgjoi

Porsa ti më erdhe në ëndër

Dhe nuk munda të të puth.

                                           Nuk munda të të flas.

Sa pa fat qënkam unë i ziu.

Dhë në ëndra qënkam i pa fat.

Do ta vras gjelin e komshiut

                                          Do ta vras!