Margaritari

Margaritari

 

Një dallgë u thye mbi shkëmbinj,

por ti s’u çfaqe mes stërkalash.

S’më mbeti gjë. Veç emri yt në zemër

si margaritari brenda një guacke.

               . . .

Në qytetin tim

                              mos e kërkoni.

Dashuria vjen e të gjen vetë.

Të vjen si valë

                               e si valë të shket.

 Vajzat e qytetit tim

Sa shumë vajza

o, sa shumë vajza të bukura ka në qytetin tim

që në hështje kuvendojnë me vetminë.

Kush vallë ua ka vrarë dashurinë?

Kënga e një nate vere

…dashuria është  vdekja ime…

dëgjova mbrëmë të këndonte një vajzë.

Sot u gjend e vetëvarur në litar.

Nisje emigranti.

U nisa. E vendlindja ime,

duke tundur shaminë e bardhë të mjegullës

më thotë udhë e mbarë.

Po pse u nxi shamia e bardhë e reve mbi kodrat e qytetit?

Cili orakull foli?

Çfarë gjëme paratha?

Hëna e gushtit

Ah kjo hën’ e gushtit! Ah kjo hënë

që më la pa gjumë. Po më çmënd

kur vrapon mbi valë e ndjekur nga yjet

siç më ike ti, e ndjekur nga ëndrat.

Ah kjo hën’ e gushtit sa më trëmb !

Si vajzat me skafe, kur ikin me ngut

trëmbem se mos hëna bëhet prostitutë.

Vajza i punon në Milano

...dhe ai ndërtoi në qytet një shtëpi të re.

                                                  Të bukur.

Vetëm dritaret i ka pakëz të vogëla. Si sy

                                                    të ulur nga turpi.